Vriendschap is de enige menselijke aangelegenheid waarvan het nut nooit ter discussie staat. Wat is er immers aangenamer dan iemand te hebben met wie je over alles zo durft te praten als met jezelf? In Vriendschap nodigt Cicero uit tot een genuanceerde verkenning van dit universele concept, waarbij hij de essentie van menselijke relaties blootlegt.
Marcus Tullius Cicero werd geboren in 106 voor Christus in een klein stadje op ongeveer honderd kilometer ten zuidoosten van Rome. Hij groeide op in een gegoede familie en genoot een goede opleiding. Cicero zag zichzelf in de eerste plaats als politicus, met een actieve rol in het openbare leven. We weten daarnaast dat hij veel studeerde en schreef. In een fase van reflectie rond zijn zestigste schreef Cicero in hoog tempo het ene filosofische werk na het andere. De dialoog Laelius is een van de laatste werken uit deze periode, geschreven tussen maart en november 44 voor Christus.
Alledaagse en hoogstaande vriendschap
Dit originele werk van Cicero, waar het boek op is gebaseerd, is een in het Latijn geschreven dialoog die geheel gewijd is aan een bespreking van het concept vriendschap. Cicero vertelt hoe zijn leermeester Scaevola verslag doet van een gesprek tussen Gaius Laelius – een politicus van de Romeinse republiek – en zijn twee schoonzoons. In de dialoog wordt niet alleen ingegaan op de vraag waar vriendschap uit voortkomt en hoe het kan eindigen, maar wordt zelfs een maatstaf opgesteld voor de beoordeling en keuze van echte vrienden en alledaagse vriendschappen. Op deze manier komt naar voren dat een alledaagse vriendschap per definitie nog helemaal geen échte, hoogstaande vriendschap hoeft te zijn.
Lees verder op de website van ISVW: Romeinse vrienden | Recensie Marcus Tullius Cicero – ISVW